Robin Lurrey, szanowany biznesmen z Linelandu, gnał do swej pracy. Niestety przed nim znalazła się przeszkoda. Nie da się jej ominąć z żadnej strony. Ciężkie jest życie osób żyjących w jednowymiarowym świecie. Teraz już musimy kończyć opowiadanie na jego temat.
Z kolei w świecie dwuwymiarowym ciężko było mu by się skomunikować. Jeśli świat ma parzystą liczbę wymiarów, z równania falowego i wzoru Kirchhoffa wynika, że fale zaczynają brzmieć, a mimo iż ich amplituda maleje jak 1/t, nigdy nie przestają brzmieć. Uniemożliwia to komunikację - choć w takim świecie można żyć.
Niebywałą fantazją wykazał się E. Abbott. Wymyślił krainę dwuwymiarową, żyjące w niej istoty znające tylko długość i szerokość. Kara spotka każdego, kto wspomni o trzecim wymiarze. Fabuła książki "Flatlandia. Opowieść pana Kwadrata o wielu wymiarach" nie jest może najwspanialsza w historii literatury, ale jest to bardzo ciekawa powieść. Abbott był człowiekiem duchownym. Nic dziwnego. Ksiązka powstała w czasach, kiedy dyskutowano o czwartym wymiarze. Tam, według różnych teorii, można było przesyłać przedmioty (sprawa Slade'a), bądź znajdowało się niebo, piekło.
Alexander Dewdney, matematyk, popularyzator nauki, przez kilka lat redagował swoją rubrykę w "Scientific American", opublikował prace, w których opisuje chemie i biologię świata płaszczaków. Dewdney wymyślił wiele narzędzi, jakimi posługują się płaszczaki. Żyją w bardzo dobrych warunkach.
Po za Panem Kwadratem. On został wsadzony do więzienia i spędził resztę życie w samotności. Spotkał się z Lordem Kulą, który pokazał mu świat trójwymiarowy. Kwadrat widział tylko wycinki, a te były piękne i dawały wyobrażenie o świecie w 3D. Jednak, gdy opowiedział o tym rodakom, został uznany za wichrzyciela przeciwko świętej wierze.
My mamy ten jeden wymiar więcej. Nic nie może nas zmartwić. Tylko, czy mamy ufać wróżbitom i medium?
